güneşli günler göreceğiz.

bugün  Pazartesi gibi gözüken bir Cuma, aslında günlerin suçu yok. sıkıntı; yapmak istediğimiz şeylerle alakası olmadan geçen, olmak istediğimiz yerden çok uzak günler olması..

bugün biraz hava gibi içim kararmış, yazmak iyi gelir diye düşündüm. düşünürken kelimelerin havadaki tozlar gibi dağınık olduğunu fark ediyorum. bunun sebebi kafamın karışık olması mı belimin ağrısı mı onu bilemiyorum tabi. odaklanamadığım kesin. 

biraz güneş açsa, azcık çimlere uzansak belki her şey düzelir. bi piknik yapsak, ayakları denize soksak, sessizce otursak. diğer yazılarda da yazdıklarımın ortak bir noktası var. heralde herkesin hayali olduğu gibi tası tarağı toplayıp ege kasabasına yerleşmek gerek. 

Bugün kısa kesip daha güneşli bir günde görüşmek dileği ile. 

öperim.